| ÜMMEDLİK AHVALİNDEN
Bekir Yalçınkaya/Sincan
Bir Hızır Müjdesi’yim, Bekir’imde Ebu var
Ayyarımı doğmuşum, Ak Hilâl’e aşığım
Hamza’ca mızrağım yok, yoksa.. dilimde hu var
Nur’a taş altı doğan bir Bilâl’e aşığım
İsimlerin içinden adıma Bekir düşmüş
Şükür olsun Rabb’ime yâdıma Tekbir düşmüş
Doğar doğmaz Dünya’ma Münker’le Nekir düşmüş
Resûl’üm Muhammed’e, Ümmet hâle aşığım
Beni bende besleyen ne ekmektir, ne aştır
Zikre yoğrulan kalble secdeye varan baştır
Üstümde taşıdığım kefence bir kumaştır
Yaşın altmış üçünde irtihale aşığım
O’ndan geldik, gideriz ilklerin sahibine
Evliya, Enbiya’yla halkların sahibine
Himmet şükrancısıyım mülklerin sahibine
Gönlüm Yunus kapısı, Gülmisal’e aşığım
Ne kemikli iskelet, ne çürüklü deriyim
Ben; Ayyarımı doğmuş bir İslâm neferiyim
Tevhid’e Sancak Boyu, bin yıllık seferiyim
Sırat-ı Müstakim’lik ihtilâl’e aşığım
|
